Bu şiiri annem üniversitedeyken yazmış, annem üniversiteyi Isparta’da okumuş ve orayı çok sevmiş.
Bazı kelimeler yanlış olabilir, çünkü annemin şiir defteri biraz eskimiş, bazı yazıları tam anlayamadım, bu yüzden şimdiden özür diliyorum :)

Bir sonbahardı sana gelişim,
Kasım yağmurları gibi titreyişim,
Gözüm düşer olmuş okula gidişim,
Isparta ! Seni hep hayallerimde beklemişim.

Seni bana çeken ne bilememişim,
Karlı dağlarından naçar geçememişim,
Sendeki tılsımı henüz çözememişim,
Ey şehir ! Seni hep sende beklemişim.

Gurbetin çığlıkları duyulurken derinden,
Susturdun onu bilmem ki neden,
Ayrılmak yardan, anadan, senden,
Isparta ! Gezelim şöyle hazar bahçelerinde.

Yürüyorum tarihe meydan okuyan sokaklarında,
Harabeye dönmüş yüreğimin son durağında,
Yanağımı öptüğün gül kokan dudağında,
Bekliyorum ey şehir ! Seni bir hazar yaprağında.

Masum bir çocuğu andırıyor gecelerin,
Belleğime yerleştirdiğin o şiirlerin,
Güllerin kokusuna dayanamaz bülbüllerin,
Vuslata beş kala olmaz, ayrılık niçin?

Sevenler tez ayrılır derler de inanamam,
Hicranlı seneleri bir daha yaşayamam,
Yeni kavuşmuşken seni hepten bırakamam,
Bırak elimi ey şehir ! buralardan ayrılamam.