Kalb-gâh
Aynı sabahlar
Dünden kalma Kırmızı, turuncu ve maviden çalınmış griyi tütüyorum duman duman .. Koyu kahverengilerden göçme sarı yapraklar döküyorum öbek öbek Siyah beyaz resimlere dönüşüyorum sonra .. Parmak uçları dokunuyor saçlarıma kocaman ağaçların sonra, ayaklarımdan göğsüme yürüyor heybetli kökleri.. Ve yağmurlar düşüyor “buz gibi ıslak” Ya, yerim göğüm üşümesin diye ceplerime sığdırdıklarım(?) Sonra da sökülüyorum eskilerimden bir ters, bir yüz iplik iplik .. Hep aynı sabahlar Yarınları (yara) dünden kalma.. |