SON ALKIŞSevenler azalır gam artar şimdi Ömrünün de artık karakışıdır Bir zamanlar derdin dünya benimdi Şimdi zamanenin son alkışıdır Azgın ağırlığın çekilmez olur Daralırken yerin her doğan günde Gelen baş köşende yerini alır Bir senmişsin kalan, herkes düğünde Tabağında keder, bardağında gam Yersin ve içersin doymak bilmeden Nerde dersin acep bildiğim adam Sorup sorgularsın eve gelmeden Kimse yoktur oysa bir başınasın Gezinir dört yanda arsız gölgeler Sanırsın bir ömür tek aşinasın Kulağına fısıldarken bilgeler Yer küre bir fanus, sen ince ışık Kim üflese artık söndü sönecek Beklediğin gelmez ey sersem aşık Aldırmadan dünya yine dönecek Suyu da kesildi bak değirmenin Çomak soktu felek bugün çarkına Meğer sonu varmış yün eğirmenin Henüz varıyorsun artık farkına Dağların da ıssız, melemez kuzu Yokluğu yurt etmiş yar dediklerin Dünyanın da varmış sayısız yüzü Cevap buldu artık sor dediklerin Hayrettin YAZICI |