İBRET...
İbret!
Akşamın rengini hep siyah sanma, Bazen kandil kandil ışıltısı var. Gündüzün çevresi bembeyaz ama; İçini karartan sıkıntısı var. Dünyada tezatlar sürüp gidiyor, En geniş salonun kapısı pek dar. Bakarsın bir garip selam ediyor; Belki, umulmadık takıntısı var! Gülsen de yüzünde bir derin melâl, Ağlayan gözlere, güler yüzler yâr. Kaderin hükmünü uygular Celâl, Dost dedik; çok yöne akıntısı var. Neşenin ortağı hüzünmüş meğer, Zararın ortağı değil midir kâr? Yokuş da, iniş de ibretlik değer, Her nehrin denize çıkıntısı var. Yalılar, saraylar birgün yıkılır, Güneşin ardınca kar geliyor, kar. Ağrı Dağı olsan yine çıkılır, Dünyaya bak, nice yıkıntısı var... 10.06.2017 Fatih-İST. Enver Özçağlayan |