Başını hafifçe kaldırdı ve
“Beni seviyor musun?’’ diye sordu
Adam hiç beklemiyordu bu soruyu
Bir an için tereddüt etti çünkü biliyordu ki onun duymak istediği sadece seni seviyorum kelimesi değildi
Herkes seni seviyorum diyebilirdi ama o bundan fazlasıydı
Fazlasını hakediyordu
Adam onu tanıdığından beri hiçbirşey eskisi gibi değildi
Hatta kendiside!
Adam gözlerini kapattı ve konuşmaya başladı
Şuan derin bir karanlıktayım
Ucu bucağı olmayan
hiçbir ışığın içeri girmeye cesaret edemediği
Asi ve yıkıcı bir karanlığın ortasındayım ve orada sadece sen varsın...

Adam gözlerini açtı ve kadına baktı sözlerine devam etti
Biraz önce karanlığın ortasındaydım ve hiç oradan çıkamayacağımı sandım
Fakat şimdi ne Ay ne de Güneş’in dengi dahi olamayacağı bir ışığın aydınlattığı dünyadayım...
Ama ilginç olan bir durum var
Karanlıkta yanımdaydın ama yine de korkuyordum
’’Ya karanlığa karışıp beni bırakıp gidersen’’ diye...
Gözlerimi açtım ve kendimi eşsiz bir ışığın aydınlattığı dünyanın sahibi gibi gördüm ve yine korktum!
Senden değil ama korkularımdan korktum!
En büyük korkum ne biliyor musun?
Ya bir gün kalbinde olmazsam
Işığım kararır ve karanlığın ortasında sensiz kalırsam?
“Sen benim karanlığımsın gözlerimi kör edip kuytularına daldığım
beni kaybedip seni bulduğum...
Sen benim ışığımsın
günden güne dünyamı aydınlatan,
yarınımı hesapsız teslim alan...”

Varlığında dahi yokluğunu yaşarken yokluğunda varlığın büyüyor bende
Sence sana ’’Seni Seviyorum’’ demem sana olan sevdamı anlatabilir mi?

Hüzünbaz_19