Islanmış papuç
İliklerime kadar ıslanıyorum,
Yağan yağmurda. Sana geliyorum çaresiz, Boynu bükük çocuk yuregimle. Alıyorum ellerini elime, Kanayan yarama basıyorum dudaklarını, Yoksun yine, Yine birbasinaligin en uç noktasında, Buluyorum kendimi. Küsüyorum yine gökyüzüne, Küstahça. Medet umdugum kapı çarpıyor suratıma, Ben diyorum ben, Kimsesizligin raconunu yazıyorum, Beyaz temiz bir sayfaya. İliklerime kadar ıslanıyorum, Yağan yağmurda, Ben kalıyorum bir pazar günü, Akşama doğru, Bilmem saatin hangi saniyesinde, Sen yoksun. Bir veda bırakıyorum senden habersiz, Anneme. O da yok , Beyazlamış saçlarına dokunamıyorum, Çok uzak tutunduğum, Ucu yırtık kahve rengi yeleği Tutamıyorum yine, Yine tutunamıyorum hayata. Ben kalıyorum ben’den sonra, Akşama doğru, Sırılsıklam bir pabuç ile. Gülnaz |
Sevmişimdir her zaman yağmuru ve şiirlerin yağmur kokulusunu...
Bu duyguyu hissettiren kaleminize sağlık üstadem.