Sen hangi nağmeden çıktın, hangi ney çağırdı seni
Dilinde bir mâhur şarkı, gözlerin hep hüzzam bakar
Neden güle mahkûm oldun, dikenler sardı çevreni
Gamzende açan goncanın, hârı yüreğime batar

Üstüne çökmüş ayrılık, bağrına firkat yer etmiş
Başına yağmış güz karı, saçının karası yitmiş
Güneşe meydan okuyan, gözlerinin şavkı bitmiş
Kirpiklerin ıslandıkça, yaşın yüreğime akar

Keman sende, karar sende yay sihirli ellerinde
Bütün hüzün şarkıları saklanıp kalmış dilinde
Şimdi bir uşşak nağme çal, fırtına kopsun dîlimde
Gör, kemanın içli sesi, kaç gönül kaç yürek yakar

Sen hangi nağmeden çıktın, hangi ney çağırdı seni
Dilinde bir mâhur şarkı, gözlerin hep hüzzam bakar
Neden güle mahkûm oldun, dikenler sardı çevreni
Gamzende açan goncanın, hârı yüreğime batar
İbrahim Taşdemir