ŞİİRİN HİKAYESİ: Çocukluğumda yani 1980 li yıllarda köyümüzde bahçe içerisinde bulunan iki oda bir avlu olan evimizin bahçesinde bulunan tek kavak ağacının rahmetli istiklal gazisi dedemin diktiğini anlatırdı Annem, bu kavak ağacı benim yattığım odanın penceresinde çok güzel görünürdü. Her sabah ona bakarak uyanırdım. Geçmişe ve köyüme duyduğum özlem içerisinde bulunduğum durumdan esinlenerek kaleme aldığım bu şiiri rahmetli dedeme ithaf ediyorum. Tüm şehitlerimizi ve ebediyete intikal etmiş gazilerimize rahmet diliyorum.

Bahçemizin neşesi kapımızın bekçisi olmuştun,
Her gün gelip sana candan selam durmuştum,
Rüyalarımda seninle nice dostluklar kurmuştuk,
Pencereden kalbime seslenirdin sen kavak ağacı.

Geceleri sinsi hayaletleri kovmuştun,
Meltemlerle çocuklar gibi coşmuştun,
Gündüz vakti dertlerimi sormuştun,
Pencereden gönlümü ferahlattın sen kavak ağacı.

Yıldızların yanında salınırdın her gece,
Bir muhabbet ışıltısı yansırdı gözlerime,
Yapraklarınla bir çarpardı yanan yüreğim,
Sırlarımı bir tek sana anlatırdım kavak ağacı.

Misafirin olurdu kuşlar senin dallarında,
Yaprağın çoktu yuva yapmıştı kollarında,
Figanınla coşar dolaşırdım hep yollarında,
Yüreğim seninle çarpar sızlardı hep kavak ağacı.

Sabahın seherinde özlemle buluşurduk,
Doğan güneş ile can bulup gülüşürdük,
Esen rüzgarla şen olup konuşurduk,
Dost olup halimi sana anlatırdım kavak ağacı.
Gani YÜCE
22.01.2020/BURSA