Bu şiirimi 1980 li yıllarda Erzurum’un Aşkale ilçesi Kandilli beldesinde bulunan orta okulda okurken kandilliye 4.km.uzakta olan Taze gül köyümden sabah ve akşam her gün gider gelirdik. On bir yaşında Bin bir çile ile gittiğimiz o yollar ve unutamadığım anı ve hatıralar kışın bu soğuğunda aklıma geldi ve şiirimi bugün yayınlamak istedim. Bu şiirimi canım kardeşim arkadaşım Tayyip YILMAZ ve o yıllardaki yol arkadaşlarıma ithaf ediyorum. Selam ve Saygılarımla.

Büyük hevesle evden çıktık yola,
Cennet pınarında vermiştik mola,
Yoldaşım can kardeşim Tayyip ola
Hiç bitmeyen yollarımız oldu bizim.

Kar yağdı tipi oldu boran oldu,
Yollarımız hep kar ile doldu,
Eller ayaklar buz ile dondu,
Çokça dostluğumuz vardı bizim.

Varmıştık okula hep bin bir çile ile,
Yorulmuştuk elimizi yüzümüzü sile sile,
Başlamıştı dersimiz açılmadı donumuz bile,
Açılamayan çok yollarımız vardı bizim.

Azığımız yarım ekmek birde acı lordu,
Birazcık karnımız hep onunla doydu,
Akşam oldu yine hep yollara dolduk,
Tükenmeyen çileli yollarımız oldu bizim,


Yazı oldu kışı oldu baharı onunla soldu,
Yanığın sırtı aşılan yorgun yolumuz oldu,
Köyün mezarlığı namazlığı can ile doldu,
Unutulmayan hikayelerimiz vardı bizim.

Aylar oldu yıllar geçti gurbet oldu,
Memleket havamız hüzün ile doldu,
Belki kavuşuruz görüşmeye az mı kaldı,
Unutulmayan hasretimiz oldu bizim.


Gani YÜCE
27.09.2020/KONYA