Gözlerin Yeter
Ben kuru toprağım; nehirler gibi
Çağlayıp akmaya gözlerin yeter Nazarın güneşin, nurun naibi Dünyamı yıkmaya gözlerin yeter Gönül belasının derdinden kaçıp imana gel desem, bağrımı açıp Sığınsam dergâha dünyadan geçip Çileden çıkmaya gözlerin yeter Kendi denizimde geçer her demim Uğramaz kimsenin suyuna gemim Ben de şu dünyada suçsuz âdemim Başımı yakmaya gözlerin yeter Benim ellerinde çifte nakkare Vurma, yeter artık; can pare pare Gözlerin ecelim için emare Başıma sıkmaya gözlerin yeter Kaybettim özümü, özüm sendedir Dilim de lal olmuş, sözüm sendedir İstemem iki göz, gözüm sendedir Aleme bakmaya gözlerin yeter |