***ANNEME MEKTUP 1 ***
*** 19_ 2021_ salı 02 _50. Londra
Kışı bitmez bağım gazel döküyor Ne çiçek açıyor ne kuş uçuyor Felek umut verip sonra kaçıyor Gurbet el sılaya uymuyor Anne Geceler karanlık geceler soğuk Korkutuyor beni bu son yolculuk Gönül kaygıları hep çoluk çocuk Bırakıp gitmeye kıymıyor Anne Dünlere takıldı mutlu gülüşüm Yalanla riyayla olmadı işim İyilik peşinde koşup düşüşüm Doğruluktan gönül caymıyor Anne Bozulan düzene çatılır kaşım Yastıkta son bulur gözümde yaşım Sırtımdan vuruyor dostum sırdaşım Sesimi kimseler duymuyor Anne Dikiş tutmaz şu gönlümün yarası Gelecek mi mutluluğun sırası Ağarmıyor şu bahtımın karası Artık dünya cazip gelmiyor anne *** MERYEMCE *** Değerli dost kalemlere teşekkür ederim katkılarından dolayı Yüreğine sağlık; anne çok yüce Yüreğim sızladı ’’anne’’ denince kalbimde bir sızı inceden ince yokluğundan acı veriyor anne Türkü diyarı Tertemiz duruşun, ah o paklığın Kuş tüyünden narin, yumuşaklığın Gurbetlik başka da, hele yokluğun Başka şey bu kadar, koymuyor anne......Aşık Lüzumsuz |
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!
Üstadın bu dizeleri ve annesine olan sevgisini hatırlattı şiiriniz. Bilir misiniz hiç şiirle alakası yokken üstad Necip Fazıl a annesi aşılıyor. Onun bir şair olmasını istediğini söylüyor. Onun içinde ki cevheri belki bu sebepten sonsuzluğa akıyor.
Duygu dolu güzel bir eserdi
Tebrikler
Saygılar