Kirpiklerin, uykulara, darılmış
Pembe tenin, karanlığa, sarılmış
Harman olmuş ömrün, derde karılmış
Çile dergahında, hara dönmüşsün

Kara sular inmiş, ayaklarına
Yıllar, yollar çizmiş, yanaklarına
Vakitsiz kar yağmış, şakaklarına
Hayırsız elinden, hora dönmüşsün

Gözlerine yaslı, bulutlar inmiş
Yüreğine sinsi, korkular sinmiş
Omuzuna senden, ağır yük binmiş
Yağmura, tipiye, bor’a dönmüşsün

Yollar yokuş olmuş, yormuşlar seni
Kullar zalım olmuş, kırmışlar seni
Hüzünlerle her gün, yumuşlar seni
Gülmeyi unutup, tora dönmüşsün

Rüzgarlar okşuyor, solan yüzünü
Duyan yoktur, lebinde ki, sözünü
Yakan olmaz, kıvılcımla, özünü
Avutmaz hayaller, çora dönmüşsün

Söylenecek çok şey, var ama neyse
Dayanamam biri, boynunu e(ğ)se
Yıkılmaz bir hisar, kaleydin oysa
Yıkık viranelik, yere dönmüşsün

Keklik pınarının, alma âhını
Zorla değiştirme, kıblegahını
Kaybettin sen artık gökte mah’ını
Zehirli sürüngen Mar’a dönmüşsün

----değerli dost kaleme teşekkür ederim

Uslanmaz gönlüne, hüzünler dolmuş
Bak tenin gevşemiş, benzin de solmuş
Yanakta oyuklar, vadiler olmuş
Saçlar beyazlamış, kar’a dönmüşsün.......A.Lüzumsuz

MAH : Ay
MAR: Yılan

Meryem Durdu ---Keklik pınarı