BEN YAZDIKLARIMDAN UTANIRIM
dilimde ustura kesiği bir sızı
imgelerim alın kırışığı düşlerimse sahipsizlik buruşuğu ne çok sükut var hayatın kalanında ne çok çakal tükürüğü ne çok ok yılanı tut elimden bulut tut ki saçlarıma tipi değmesin puştun ipi de tut ki aşkımı kimse beş paralık etmesin beni uyut şiir uyandırma uykumdan uzat leblerini aklım dursun uzat ki vaveylalar kopsun uzat ki baykuşlar kafasını kuma gömsün ben yazdıklarımdan utanırım çizdiklerimden değil zira beni kalem tanır kelâm tanır Tamu ve İrem tanır ama kime sorarsan sor herkes beni arkadaşlarımdan tanır |