Kul Hakkı
KUL HAKKI
Mevla’m insanı, ne güzel yaratmış Kendisinden ona, çok şeyi katmış Akıl vermiş, kaderiyle donatmış Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Her insanın elbet, bir rızkı vardır Haksız yere yersen, bil ki zarardır Alın teri yersen, her şey helaldir Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Helal kazananlar, huzurlu yatar Kimi kazancına, haramı katar Kimi hep kazanır, kimisi batar Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Her insan yolunu, kendisi seçer Doğruluğun yolu, yürekten geçer Bilki her insan, ektiğini biçer Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Yaşadığımız bu dünya, bir handır Dünyadaki sevap, ahrette kardır Kul hakkı yiyenin, işi çok zordur Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Elde bir şey varsa, ver bize derler Sana bana vermez, dünyayı yerler Kezzap ile çıkmaz, eldeki kirler Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Milleti düşünmez, kendine bakar Haline hiç bakmaz, var ise çıkar Dokunursan ona, dünyayı yıkar Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Yalan dolanla, gözünü boyarlar Zenginsen, adam yerine koyarlar Hakkını yerler, malını soyarlar Kul hakkı yiyene, acıyorum ben Kul hakkını yiyip, hiçe sayarlar Midayet’im sanma, seni duyarlar Dünyayı yeseler, ancak doyarlar Kul hakkı yiyene, acıyorum ben (0651) Kasım 2003 Şair Midayet Kara |