Kimse Uğramasada
Kimse uğramasın isterse
Bu kentde Aciz kalıp yenildiğim ayrılığın derdiyle Boğuşurken ben, Kalmışsam yanlız başıma bu semtde Hiç bir ayrılık bitiremez seni bedenimde Ümitle beklerim gülümseyen gözlerini Emin ol ömrüm tükense de Kimse çalmasa da kapımı Bu kentde Içerim sevgini kornişon ve sakı leblebisiyle Filetoları ringa balığı ve fümesiyle Bir de acılarım kalır anılarla geriye Göz kapaklarım yumulur ağlarken içine Ve dökülür her damla senin için sevgile Bu kentde Geceleri parlayan mah-ı taban güzelliğiyle Aşıkların gönlü gibi gelirip Peşin sıra sürüne sürüne Kendime bile yabancılaşırım Ve olurum bir mesture ... Bu kentde Işığı sönük sokakları mesken ederim İçinde yürüdüğüm zamanın acı sesiyle El emür fevkal edebimle! H. Hüseyin Arslan - 16.01.2021 |