ÇOCUKLUK RÜYÂSIAklımdan çıkmıyor çocukluk çağım, Koşup, oynuyorum harman yerinde. Anılar, geçmişle en güçlü bağım, Söküp atamam ki; kökü derinde. Kuşluk vakti idi, sürü geliyor, Kokuyu alınca, kuzu meliyor, Hepsi anasını iyi biliyor, Nasıl koşuyorlar, hele görün de. Çobanın türküsü kendine hasmış, Dağları gezince yorgunluk basmış, Keçeyi çıkarıp ağaca asmış, Uyku dökülüyor gözün ferinde. İnceden inceye yağmur yağıyor, Gülümseyen annem koyun sağıyor, Bir anlık rüyâya neler sığıyor, Sanki nur damlıyor alın terinde. Kavağın dalına serçeler konmuş, Kalaylı kazanlar yıkanıp, yunmuş, Sütün üzerinde kaymağı donmuş, Taze ekmek kokar sanki fırında. Aklımdan geçiyor nergisle çiğdem, Sokağın başında bakıyor dedem, Bırakmaz ki beni dağlara gidem, Dolaşıp geleyim, izin verin de. Çeşmeden akıyor buz gibi sular, Kabarıp duruyor eski duygular, Hatıra geldikçe kaçar uykular, Rüyâlar bitecek günün birinde. Sabri Koca Teşekkür ve tebriklerimle...... Çocukluk deyince, canlandı mazim Halama geçerdi, her türlü nazım Uludağ’da geçti, her sene yazım Ter nedir bilmezdik, bizler serinde..............Kardelen-1 |