Suskunluk imtihandır, merhamet bizde maraz
Gecelerimiz kara, gündüzümüz eladır
Ne geldiyse şu başa etmedik hiç itiraz
Tende kıvranıp duran can da başa beladır

Kuşların gözündeki lekeyi kim görür ki
Cahil, buzda saklanan yürek nasıl erir ki
İnsan insanı yerken, kim sana gül verir ki
Gümana mahkum gönül, mahpustan az aladır

Kiri renk mi sanırsın, dumanı da bulut mu?
Arza nizam verecek üç kuruşluk umut mu?
Ağıtsız duaların kötülüğe hudut mu?
Rab kula bela vermez, bela kuldan kuladır

Kalp gördüğüne meyyal, ardı gayya olsa da
Cehennemden az beri adı dünya olsa da
Gönül dönme yolundan arzun hülya olsa da
Ardından son söylenen okunan şu saladır

Bir gün yıkarsan bendi, al git başın buradan
De ki; talihimizi böyle çizmiş yaradan
Bitmez bizde bu nale, ömür geçse aradan
Elbet bizim sevdamız ol hakiki yoladır

Sustukça avazımız yedi kat göğe çıktı
Hal anlamaz bir devir, beden yaşamdan bıktı
Kime inandı isek evimizi o yıktı
Boş ver gönül, yıksınlar; her yer bize sıladır