Ahh şu gönül bahçemin hüzün kokan baharı
Duruşun neden üzgün bakışın bıçak gibi
Kelamın acı söyler sakınmaz intizarı
Sözlerinde ki sitem kalem kıracak gibi..

Yüzünde eseri yok sana has tebessümün
Çürümüş kokusunda is lekesi tütsümün
Kaş çatışın titretip söndürdüğü göğsümün
Gitti serinliği şimdi ateşten kucak gibi
Ansızın bir kıyamet koptu kopacak gibi.

Sökülmüş sırrımızın asıldığı perdeler
Bu imtihan eziyet içim içimi deler
Sanki ruhum bedenim ayrı ayrı yerdeler
Paslanmış gözlerimden kanım akacak gibi
Ansızın bir kıyamet koptu kopacak gibi.

Neden soldu renklerin neden saçın gümüş ak
Beni astın gözünde dar ağacı kurarak
Sicim yağmurlarını kıvılcımla yakarak
Vurduğun şu tenimden canım çıkacak gibi
Ansızın bir kıyamet koptu kopacak gibi.

Yaklaştıkça adımım uzaklaşıyor senden
Kelimelerim aciz yaş gelir cümlelerden
Bakıp göremediğim hiç ummadığım yerden
Buğusunda nefesin sis patlayacak gibi
Ansızın bir kıyamet koptu kopacak gibi.

Tuz buz oldu bi çare sızlar kalbim karşında
Sor söylesin nefsime dimdik başım arşında
Günahımı bilmeden bu azap telaşında
Miadı doldu vaktin, çağ atlayacak gibi
Ansızın bir kıyamet koptu kopacak gibi.