YOKUŞ AŞAĞI DÜZLER
Sokağı izliyorum küçücük penceremden
Yine geçip gidiyor tanıdık bildik yüzler, O siyahi kemancı çalıyor aynı demden Köşe başı kaldırım, yol boyu aynı izler. Son bakışımmış gibi öyle upuzun baktım Derince nefeslenip son bir sigara yaktım Oysa ki yeminliydim kesin bırakacaktım Kederimle yeniden, ateşe döndü közler. Dinmiyor yorgunluğum kapansa da yaralar Garip hissediyorum kendimi bu aralar Bir film şeridi gibi dizili hatıralar Hep dilimin ucunda, başıma bela sözler. Herkes aynı eksilen, sanki azalan benim Sanki yanmaktan öte çürük kokuyor tenim Seyri sefam boşuna, yok gelenim gidenim Tam benim sokağımda, yokuş aşağı düzler. |
Sevgi ve saygılarımla.