Hayat alışmadığım yerden yorma beni
rüzgar esse düşecek gibiyim.
Hayalet ağacına
çivilenirken ellerim
Bekleyişlerle büyüyen sevgimi
harman yeri gibi sermiştim.
Kadınsı gömleğimi
sevgimle iliklemiştim.
Kirli sarı bir gök yüzünden
hep maviyi dilemiştim.


Yaşam geçirmiş sırtına irinden yeleğini
karanlık adımlarını hissediyorum sırtımda.
Kimsesiz kalmanın gel-gitleri arasında
kabaran yüreğim vuruyor kıyıya.
Namusunu dilinde taşıyanlar
kargaşa yaratıyor hayatımda.
İhbar ediyorum belliğimi
kararsızlığın ortasında.
Kasıklarında ülke kuruyor.
gönlümün göğe vuran rengi.
Sonsuz görünümler çırılçıplak
Buluşturdukça kendi ışığında
doğumla ölümü.
Geğiriyor kaskatı kesilmiş bir türküyü.
Ç/alıntılarla yaşadığım
kim bilir bu kaçıncı sabah.
Kime aittir yüreğim kış gelince sahi..!


Hangi şiirin filizidir
öğrenilmeden yitirilen.
Mutluluk dünlerim
hoşça kalmayın emi.
Nem varsa yitirmişim
sözde yaşamdan.
Cephanelik dolusu bakışı
bir yastıkta saklıyorum taştan..!


Ferdaca