HÜZÜN
rüzgara bıraktığın hüzünlerin
avuçlarıma düştü duaların fırtınalar yüklü yapyalnız kalmış kalbin ve ellerin ellerin insansız mutlu çehren gitmiş parıltılı bakışların da göklerin ateş senin güneşin kanlı böyle bir fotoğrafta hüznün bile güzel o sessiz seyrin gözlerin bir aşkın eriticiliği ruhumun da kendisi çok özlediğimde hüzün çöktüğünde hiç sevilmemiş hissettiğim de aklıma düşer bir çiçek tanıdık sarmaşık sımsıkı sarar tuttuğu her yalnızı taşı ,ağacı ,insanı koştum ben de tutsun beni bırakmasın sarsın unutulmuş kendimi ... 27.12.2020 / üsküdar Mustafa Kaya |