Karanlıkla Konuşan Adam
Gözlerimde yalnız kaldın,
Terk ettiğin geceden O kahve boncuklarımı yıkayan Atıp gittiğin yağmurlara aldırmadan O gün başladı konuşmalar Yanmayan sokak lambasıyla Adımladığım karanlıklarla konuşmaya Dilimden düşmeyen heceye Terketmeyen kabuslarım kaldı Sokaktaki gölgen ile Şavkın vurduğu peceye Kaç kere gördüm aynı rüyayı kaçı sığdı bir geceye Doyamadığım gölgen uzuyor sokakta Kaç rüya sığar uykusuz voltama Kaç hayal kanatlanır o manzaraya Metaforların sayısı kaç Oluşan kaçıncı anafor Soldu kaç kere gönüllerim Kaç kere söylendim körsen lambaya. Üşütme gölgeni Yak kendini, hem de beni. O gün başladı konuşmalar Adımladığım karanlıklarla konuşmaya Sokak lambası kapattı kendini. Geçerken altından, seni aydınlatır beni yakardı. Şimdi sadece gölgeni yakıyor. Yanmıyor lamba Ya da senden başkasına bakmıyor yağmur yüklü boncuklarım. Gölgen uzadımı sokakta lamba susuyor. Konuşmuyor Dilleri kelepçeli, elleri lal. Ayakları kör, gözleri aksak. Hepimize biraz sağır Mayasından mı Darasından mı Daha vakur daha da ağır Kıpırdamıyor gölgen Yanmıyor lamba, Yine gölgen sokakta Herşey yanıyor, Yanmayan tek varlık bu lamba Biliyor musun !!! Herşey kül bırakıyor, artığı yanında Lamba seni bırakıyor, Yakmıyor Ne külü ne artığı, saklıyor Ne çok dert anlatıyor Gölgenin uzadığı Sessiz Sokak, ışıksız lamba O gün başladı konuşmalar. Dün gece kayboldum uzayan sen de, Yattım üstüne gölgenin. Alıştım derken mavi gökyüzüne O gün başladı hasretin Adımladığım karanlıklarda Yüzümü sürmediğim yüzüne Halbuki çam kokulu saçlarında aldığım nefesimi kesen durum Bakışın buğulu başın dumanlı Gözlerin uçurum Eteğin taşmış, ağır mı attıkların Yine kafama değdi dilinle fırlattıkların. Bu kez temiz, pak, kaynamış sanki aşın da Eteğindeki taşlar yıkanmış gibi gözyaşında Yine, yine çok konuştun! Eteğin ağır, ... bana yine sağır. ... Sokağın ortasındayım yine. Sarıldığım gölgende kızılcık şerbetli sancılara belenmiş umutlar uçtu bedenimden. Kabuslar biçaredir, benimle kalır, kanatsız kalır ve yine uçamaz Kabuslarım budanır Benimle kalır. Kabuslar, Gölgen, Lambasız sokak Uzanmış gri gölgenle konuşmalar alır Desenli yastıklarda uyumam. Kabuslarım yıkanır. Gölgem sensiz gölgenle kalır. Dört yanım ışıksız Dört yanım Sen Her yanım aşksız Her yerim uyanır. ... |
Şair daim hakikati zikreder
Kaleminize ve emeğinize sağlık
Kıymetli Üstadım
Tebrik ediyorum
Başarılar dilerim
Selâm ve Duâ ile