Kim Bilir
Yazılmış onlarca cümle, konuşmadıkları suratlarında
Söylüyorlar, sürekli olarak aynı şeyleri Hepsinden korkuyorum ve kaçıyorum Yok, yapacak başka şeyleri Ve yeni bir dünya yaratamıyorlar kendilerine Daha da kötü olacak her şey gün geçtikçe Hiç de yakışmıyor bana sürekli bunları düşünmek Havayı soluyabilmek varken, güneşi görebilmek Ama onları da çalacaklar, en takdir edilen enstrümanlarıyla Ve bıkmayıp, hep yeniden canlanacaklar Belki birgün yanar kitapları, herkes kararsızca düşünürken Ama ben hiç yorulmayacağım koca leşlerini taşırken Belki birgün nefes alır bu topraklar Belki birgün uyanırız, belki demeden |