körebe// . . . dilim, mezhebim köreldikçe suskunluğuma çınlattıkça açlığımı, çıplaklığımı gece yokluğuna bir kelebek düşü daha körebeleşir, beneksizleşir pıtraklı soluğuma , haydi ne duruyorsun sök artık, sök bendeki seni, bu aç, bu susuz teni, bedeni ya da göm gitsin sessizce, kimsesizce beni evvel zaman içindeki bir masalın kirpiksiz ebediyetine , ve sen, sen Tanrım söylesene kimin icadıdır aşk ve insanlık neresinden başlar aşkın... nefsime, nefesime daraldıkça, darlandıkça inancım yaşamak ibret-i aşk yazgısında büyük geliyor inan bedenime.. . . . // ilhanaşıcıaralıkikibinyirmi |
kimi de sonsuzluğun içinde kayıpları ile
zamana asılı kalmış her şiir gibi
gözlerinde acının yaşları
tebrikler efendim.