ÇIKIP GELSEYDİN
Pişmanlık duygusu, sarınca ruhu
Ne diye bilirdim, çıkıp gelseydin Nasıl sevinirdim, çocuklar gibi Gözlerime bakıp, birde gülseydin Alıp mutluluğu, yere saçardım Gözlerine bakıp, bâde içerdim Sevinçten o anda, göğe uçardım İçimde coşkuyu, bile bilseydin Çare olurdum yâr, şu efkarına Adardın çmrünü, ilk gçz ağrına Farklı gözler ile, bakıp yarına Hasreti hüzünü kalpte silseydin Unutma bir daha, yaptığın akti Çünkü o gönlümde inan ki tekti Gidermiydin yine bir akşam vakti Aradığın aşkı, bende bulsaydın Viraneye döndü kalpte sırça köşk Ne işe yarar ki, edilmeyen meşk Ölümsüz olurdu bir tanem bu aşk Ferhat olup, koca dağı delseydin Varmı benim gibi seven çevrende Mutlu et yeniden dürüst davranda En mutlu çifttik biz koca Evrende Şu benim aklımı, eğer çelseydin Karşılıklı olmak, zorunda saygı Seven yüreklere, girmesin kaygı Lüzumsuz diyor ki, asl’olan sevgi Gittiğin yerlerde, yalnız kalsaydın Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
Saygılarımla