merkezkaç
kalbi, karanlığın koynunda korkuyla kaplı
nasıl? ne zaman? nerede? neden? bilmiyor. baştan beri böyle miydi bu? adını aklından alan acaba sanki sonsuz sessizliğin soğuk soluğu yoksa yanlış yaşamanın yorgunluğu mu? düştükçe düşlerinin derin dibine kendi kuytusunda kendine kuyu uyanmak. uykudan uzun, uğursuz. talihi, tarihin tekrar talibi hangi hazin hatıranın hangi halinde canlanır cesaretin cılız cevheri eskiden ellerini engellemezdi saymadan söver, sakınmadan severdi rastgele renklerle revandı rüyalara şekerli şarkılarla şenlenirdi şiiri ama... ama’sı arkadaştı artçı anlamsızlığa maalesef mutluluğu muhtaçtı mutluluğa olmadı onca olan, oynadı olmazlarla şimdi. göründüğü gibi gülebilse gerçekten içinin isimsiz izbelerinde baharlı bahçeler büyürdü birden -2020- |
Yüreğine emeğine sağlık
______________________________________Selamlar