AŞKA RAĞMEN
mektup yazar gibi seviyorum
ayrılık da olsa bu hayatı aşkın her rengini yeniden yeniden aşkı buldum büyümeyen çocuk kendimi uslanmaz gönlümü tutamıyorum hatırlayacağım diye korkuyorum bu şehirde nasıl sevdiğimi çoğu hüsran gece yağan yağmurlar gibi yalnızlığımı biliyorum gözyaşlarımı ördüm gecelerce kimse acımı bilmiyor korkuyorum kendimden hece hece gündüzlere sığınıyorum inan bana bütün şehir karşımda hatalarım sığmıyor dünyaya bir gün gelirsin görürsün beni düşen bir yaprak gibiyim sonlanamayan uçurumlarda düşen yapraktan farksız çaresizim.. mustafa kaya 16.12.2020 / çengelköy |