Vuslatım
Vuslatım
gülde kurur dalında kim anlar ki halında arım çiçek balında güzel benim sıfatım ömrüm geçti şu handa derman kalmadı canda sevda saklım zulamda mutluluktu maksattım yalnızlığa parkım dost günahlara garkım dost yağmurlara arkım dost meydana çok tur attım sanma yaşam bedava verdim emek berhava raftan düştü her dava gayrı yetmez takatim bir gün ölüm duyarlar üstüm başım soyarlar ak pak kefne koyarlar toprak benim vuslatım Ahmet Coşkun |