Mevsimlere rağbet olsaydı hüzün sandalında güneşlenirdim ömür Billah ki kolay da değil hani ispatlamak aksini belki de her şerden nasiplendiğim hayır ile hayıflandığım her düş vakti kendime duyduğum özlem elbet barışık olmaksa hayata ben izafi bir yağmur damlasıyım, hafız hem de bilinenden çok öte…

Yağdım yağmaladım evreni
Aşkın kat izinde savsakladım özlemi
Derinlere dalmak hep iyi geldi bana
En çok dalamadığım kış uykusunda
Sızdım geceleri miskin bir şiirin yüreğine
Konup da vakitli vakitsiz
Uçtum hep uçtum, hafız.

Kanayan ne yüreğim ne gece
Kandığımla sakit varlığım
Aşkı taşlayan kimse artık hangi vakit
Serildimse varlığın düşkün bildiği
İlla ki aşkın özlemi ile
Sarmaladığım kanatlarıma
Doğacak gün misali
Kelebek şiirlerimle sevin sizler beni.

Şairlikten düşen payıma?
Haşa, ben şairlikten uzak kıblemde
Şiir gibi g/ördüğüm hayatı
Uyarladığım sözcüklere
Ve sen hafız:
Sen beni benden iyi tanırsın
Yoksa nasıl izah ederdim ben
Bu yazmadığım fermanı
Döşemek adına
Dökündüğüm ilham ve rahmetle de baş başa
Sabrımı katık ettiğim şu bilinmezlik yüklü
İçimdeki mabet.

Aşiyan bir masalım ben, hafız
Henüz yazmadığım o son masal.
Dibi yandı mevsimin ve sözcüklerin
En çok da yüreğimin
Ve işte neyse benden arda kalan.

Rengim beyaz ve pembe
Ruhum karanlık biraz bu gece.
Yalnızlığım kalabalık bir meydanda
Kapıp kapışa aşk ve sözcükler
Sunabildiğim her duygunun da hizmetine.

Gölgeme sadığım
En çok Rabbime
Sevmeler ne ki hafız?
Ben hep geçmedim mi kendimden?
En çok aşkı teğet geçen gün ve gece
Ruhum yaldızlı bir yolda
Savuruyorum yıldız yüklü ruhumu
Avunuyorum yerli yersiz
Sevdalı bir rahmete dokunmak ne güzel, hafız
Şakıyan sesinde bülbülün kaybolmak ve de
Ve işte çiçek titrimle soldum yine
Şiirin nezdinde, hafız.

Hem, hem: kuyrukludur benim acılarım
Üstelik çifte kavrulmuş yüreğimle
Her daim nöbette
Ben doğuştan hayatın emir eriyim
En çok kendime savurduğum
Binlerce buyruk
Söylemlerin nezdinde
Ölmekten de betermiş hani içimde
Saklı o dehliz
Bir o kadar kâinatın ta kendisi
Bir heceden mütevellit iken
Aşka tutuklu en çok nazenin
Bir güfte
Kulaklarımı çınlatan hani şairin esintisi ise.

Es verdiğim şu ömür
Nihayetinde esin kaynağım oldu
İçimde saklı tuttuklarım
Yazmanın verdiği o coşku ile
Tinimde aşk ve asalet
Asi olsam bile
Suskunluğum asil yüreğimden
İncitmeden sevip yaşadığım ve yaşattığım
Ne ise varsa yoksa tüm zararım da kendime.

Uydusu iken mehtabın
Aslında içime dolan
O gaipten ışık ile
Serildiğim bir hutbe sadece O’nun bildiği
Ben ki bilinmezden çok öte.