YOLDAŞLAR GİDERKEN

Bu cuma sabahı kara haber aldım.
Elimde çatalla öylesine kaldım.
Yanaklarımdan sızan ılık yaşları,
Silebilmek için gidip mendil aldım.

Hattın öbür ucundaydı o Nurettin,
Dedim, arkadaşım sen bana ne ettin.
İkimiz birden de ağlaşarak sorduk,
Ey Gani, "bizi bırakıp nere gittin ?.."

Oturup elimi kolumu bağladım.
Sessiz halde uzun uzun ağladım.
Her anımız geldi, gözümün önüne,
Şu yorgun yüreğimi hepten dağladım...

Henüz daha yeni yapmış iken çayı,
Bıraktım öyle, yapmadım kahvaltıyı,
Yoldaşlarım da bir bir çekip giderken,
Ne yapayım dostlar, ben bu boş Dünya’yı?

Düşündüm " Ey Abdulgani Sarıkaya,
Okuldan eve, her gün giderdin yaya.
Bulduğun her fırsatta, öğretmenleri,
Hemen davet ederdin, akşama çaya.."

NAFİZ TANÇAĞLAR
11.12.2020 C.08.20
K.Çekmece/İstanbul