Gölgen Ay'a Düşmüş
Gölgen Ay’a düşmüş, şavkın deryaya
Ufkuma çakılmış gülen gözlerin Kokun dalga dalga sinmiş dünyaya Gönülden gönüle akar hazların Rüzgâr, nefesini kırlara taşır Mor menevşe,sümbül, güle bulaşır Maşrık’tan, Mâğrıb’a hemen ulaşır Cennet-i a’lâ’ya uzar izlerin Bülbüller gamzenden alır ilhamı Hüsnünle buluşan unutur gamı Gözlerinde saklı gönül makamı Nağme olur, dilde şakar sözlerin Issız gecelerde kalırsam nâçar Bedenim, ruhundan bir medet umar Zulmetin üstüne gün gibi doğar Ufkun ötesinden bakar gözlerin İbrahim Taşdemir |