Kapılıp hülyalı bakışlarına,
Ben seni yar bildim, cananım dedim,
Mest olup benlerden nakışlarına,
Gönlümü taht kıldım, sultanım dedim.

Sert esen yellere bakıp da sakın,
İçimdeki yangın sönmüştür sanma.
Sevda ateşinden yayılan çakın,
Savrulan küllere dönmüştür sanma.

Dumansız alevsiz ve dahi dilsiz,
İçten içe yanan korlar gibiyim.
Firakın koynunda kalıp çaresiz,
Sabrın sınırını zorlar gibiyim.

Çölü mekân tutmuş Mecnun misali,
Aldığım her nefes, yakar bağrımı.
Düşümde görürüm senle visali,
Bir nebze dindirir derin ağrımı.

Hal bilmez olmuşsun, selam etmezsin,
Tebessüm eylesen sanki erirsin.
Gönlümü alacak kelam etmezsin,
Bir yudum su derim, ateş verirsin.

Senden gelen her şey kabulüm fakat
Yine de insaf et, ben de bir canım.
Artık dayanmaya kalmadı takat,
Birazcık destek ol, ne olur canım.