KİMSESİZİN ÖLÜSÜÖylece yatıyor ölüsü tunç rengi bir sessizliğin renksiz kış ayazında yanmış sözcükler tütüyor araf mühürlü yoksul ağzında kırçıl bir kederin yalnızlık ağrısı gurbetiyle sevda saklıyor düşleri uykusuz kaldırımların çaresiz akşamlarında yağmur çiseliyor usuldan kuş çığlıkları karşılıyor geceyi yoksulca kapanmış suskunluğa sırılsıklam yorgun gözleri nasır tutmuş hüzünlerle acıyla örselenmiş elleri şimdi bir kar tanesinde sözleri yetim kalmış sular bekliyor ceylan gölgesi sessizliği mekansız ve çıplak dingin bir isyanı bekler cürmün taş kesilmiş nefesi bir kimsesizlik ırmağıdır yürür zamanın düş sancısına sonsuzca kanar yarası tutunur yoksulluğun yurtsuz atlasına utangaç bir erguvandır hayat saklanır faili meçhul anılarda Latif Köybaş |
İmge böyle serpiştirilirse, böyle paydaş edilirse, düz yazı olmaktan kurtulur.
Benim alkışım kalsın burada..
👏👏👏