.....VE SONRA SESSİZLİK...Sevdan, bir uçan halıydı masallardaki gibi, pembe bulutlar üstünde gezdirdi beni Ne var ki, ben onu masallarda bulmadım Ben onu, ilmik ilmik uyunmamış gecelerimden dokudum, Ben sevdayı masal kitaplarından değil gözlerinden okudum. Siyah kâkülün gölgesinde ve suya sarkan söğüt dalları kirpiklerin altında gördüğüm en gür ve en yeşil nehirdi gözlerin, suyunu boğulurcasına içtiğim... Ve cam kırıkları tuzaklanmış bir yoldu çıplak ayaklarımla geçtiğim... Kanayan ayaklarımla hicranı hep peşimde sürüdüm, sensizlikle kolkola yalnızlığa yürüdüm. Ben, sevgini hep üzerinde boyalı dudaklarının âşina kırmızısı kalmış kadehler dolusunca içtim -aklımca-, oysa, o kadehler bomboştu, Fark etmedim, çünkü, gözlerin girmişti kanıma, gönlüm, içmeden sarhoştu... Boynuma dolanmış bir yılan vardı, güzelliğine kıyıp, başını ezemediğim, Öyle bir sevgiliydin işte; sırrını çözemediğim.... Bana en zor gelen nedir, bilir misin: Umutsuzluğu umut etmek... Bir de sensizlik... .....Bir kanun taksimi, bir martı çığlığı ve sonra sessizlik... Ünal Beşkese (2018) |
Böyle dökülür yakan dizeler sonunda...
Ölümden zordur dememişler boşuna ayrılıklar için...
Sevgiler ve saygılar duygulu kaleme...