SEVİŞME VAKTİYDİ ÖLÜMLE



Adamın gördüğü pembe panorama
Gülüyordu kahkaha sarhoşluğu içinde O’na
İkisi kadın,ikisi erkekti
Yani iki karı koca...
Biri çocuk,yedi yaşlarında
Diğeriyse bebekti daha,
Sarışın kadının kucağında.
Gülüyorlardı sanki koroyla !
Çevrelerine coşkulu duyguylar saça saça !...
Adam yıkılıyordu onlar taştıkça !...

O hayli uzak kalmış böylesi pembe bir dünyaya !
İnciniyordu ezik ve mahrum yüreği onlara baktıkça ! !
Mutsuzluğunu hatırlatıyordu adama
Gördüğü bu pembe tablodaki her mana...
Dayanamadı,daha fazla
Ve kaçtı oradan son bir hızla !
Dalıverdi yakın bir ormana
Adam yapayalnızdı,kimse yoktu ortalıkta
Hıçkırıklarını yara yara,
Ağlamaya koyuldu beklenmedik bir anda
Gülümsedi arkasından
Gülümsedi anlamsızca !
Bir kaos yaşıyordu adam adeta
Çözülüyodu ruhu etrafa saçıldıkça !
Bu dışarıdan anlamsızmış gibi dursada
Anlam kıskacındaydı halbuki o tam manasıyla

Yürüyordu şimdi duraksaya duraksaya...
Azalan adımlarını israf etmemeliydi !
Terk edilişinden başlayıp ta
Bugünkü eldekilere kıyasla;
Bölüp çarpıyordu durmadan o eski kendini !
İki ayrı kişi vardı O’nuniçinde sanki;
Yüreği hep ıslak olanıydı biri,
Yüzü hep kahkahalı olanıydı diğeri
Bu az galibiyetle,
Çok mağlubiyetin bir zıtlık serüveni !
Aynı ruhta yaşıyordu yani
Adam bu sinsi iç rekabeti !...


Bir ıhlamur ağacı altına oturdu
Sürekli doğramaya hazır bir kaygıyla savaşıyordu
Ormandan çıt çıkmıyordu !
Uzandı bir fısıltı gibi adam yere...
Kalın bir kahır örtüsü seriliydi tepeden tırnağa üzerinde
Adam,Koşarcasına solumaya başladı bu türölüm bir kulvarda !
Ciğerinin iflas noktasına geldiği an da ise gücü tükeniverdi !
Pamuk ipliğiyle tutturmuştu kendine kalbini...
İyice boşalıyordu hayatın yumağı dünyayla arasındaki
Ve gözlerini son kez bir açıp kapadı hemence !
Hayata nihayi bir selam iletti !
O artık finişteydi !..
Sonra çırpınıp terki diyara gitmek üzere,
Varlığını meçhul bir rüzgarın siyah kanatları altına sürüverdi !..

Kurban etmişti adam kendini çaresizlik denizinde
Yorgun bir iç savaşın mahşeri kavgasında eskiye eskiye !..
Vakit bilinmez niceydi
İnsanı uğultulu korkulara bandıran nankör bir geceydi !
Yapraklar yavaş yavaş döküldükçe
Birikmişlerdi adamın soğuyan üstünde
O eylemsizve dingin beden çevresinde,
Çelenk gibiydiler ilk görünüşte...
Son sevişme vaktiydi onun bu işte !
Kucaklaşabilmişti adam nihayet kendi ölümüyle !..

Diş gıcırdatıyordu ay ışığı bir öfke seliyle !
Yorgun dallar arasından aydınlığını hızla çakarak yere
Yıldızlarsa kayıyorlardı kanter içinde !
Yetişmek için bu mutsuz cenaze cehennemine !
Alıp götürdüler adamın ruhunu hep birlikte
Bırakmamışlardı O’nu daha fazla kader’inin ellerine !...
Çünkü sevişme vakti gelmişti artık adamın bu son gidişle
Umutsuz aşklardan,tüm mutsuz yaşantılardan nikah atıp ;
Ve kendini biriktire biriktire ölüme,
Kaçıp gitmişti adam ölümle sevişeceği o büyük düğüne !
Kaçıp gitmeliydi yenildiği için bu son döğüş de !
kaçıp gitmişti o da işte !!!.....





İ. H.GürcanoK