2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
618
Okunma
"Usulca sokulsam mı koynuna,
Bilemiyorum.
Bizim için çarpan,
bizi mutlandıran bir can ellerimizde öldü,
Gülemiyorum.
Buz gibi idi bedeni,
küçüğümüzün,
yokluğunun, sıcaklığı kalbimden bedenime yayılıyor.
Dokunamıyorum sana da.
İçim yanıyor,
dışımı katı tutmak zorundayım biliyorum.
Ölüm görmeye annesinden alışık ben,
küçücük bir kediye, dayanamıyorum...
Hep kalbimin taştan olduğunu söylersin,
gerçeği bilmene rağmen.
Kalbim değil miydi,
sana beni sevdiren.
İçim yanıyor,
yakmasın seni de diye,
gelmiyorum.
her dalaşa dayanıyor da,
taş kalbim,
küçücük bir kedinin yokluğuna,
alışamıyorum.
_şairşizofren_tankutalp_
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz