Aynada eski yüzüm
ve yeni çizgiler;
Kimim ben,
Neyim,
Neresindeyim kendimin?

Ya sen,
Sen kimsin?
Ben ki,
Kendime Hiçkimse,
Senin neyinim...

Gözlerimin içindesin bazen,
Bazen sen olur yüzüm,
Dökülür aynalar zamansız saatlerime;
Cansa can,
Kansa kan,
isyansa isyan be..

Ne yapacağımı bilemem,
Bilemem...

Bir sancı başlar göğsümde,
Bazen Durur nefes,
Yetmez Soludugum hava ciğerlerime;
Senin Nefesin Gerek.
Sonra;
Ay doğar,
Bütün lanetler benim,
Kalbine Gümüş Kurşun Yemiş
Deli Kurt gibi dolanırım.
Kimsesizliğimin labirentli yollarında,
Hem “Herşeyim” olursun.
Hem “hiçbirşeyim”,
Çare aramaktan çaresizlikte
Tükenir ümitlerim,
Sana dolanırım sonra...

Caddelerim bomboş sensiz,
Hiçbir şiir çıkmaz sokağına,
Ve hiçbir şarkı çalmaz kapını.
Aşk aciz,
Aşk ayaklarının altında..
Söyle sevgili söyle,
Yakından uzak mı ismin,
Bana haram mı cismin,
Göğsümdeki bu sancı kimin?

__tankutalp__şairşizofren_