HİCRANbir veda busesi belki de ilk ayrılıktan kalan yorgun nefesimiz bir umutlu bir umutsuz yıllara, yollara bakıyordu hasretin içimde kalsın hicran ey gül yüzlüm ! bir tuvale benzer geceler üstümü örter seninle yalnızlığım ay halesinden bakma deli fırtınalardır üstümüzde şimşekler çakıyor yarılmış göklerimiz arka bahçemizde yağmurlar bir vedaydı sen giderken ince ince ıslanmıştı aşka gözümüz bir rıhtıma vardım az ötede yürüyen adımlarımla aşınan sen giderken ağladı arsız martılar bir ışık şovunda yorgun derinlerimde sönüyor yakamozlar Boztepe yokuş yolu dert çıkar şimdi gelsen de Karadeniz’de hangi y’ara bende çiçek açar seni içimdeki gül kokularına kattım hatırladıkça solan goncamdın bir daha kesişmez yollarımız deme beyaz güle benzer teninde hasret kokuyor bugünde dualarım sağlına hasretim varlığına alıp da başımı gittiğime bakma ne olur bu ayrılış belki de, canıma gelen son ayrılık ağlama bir yerlerde bil ki sevginden sevende ölmez sende gül bir yerlerde ahın kalmasın bende aşkına güldüm, yapraklarım döküldü çoktan gelecek baharlarımız var mı daha bugün değilse yarın, olur belki de sevgilerde çiçektir, açar bir gün ağlayanda güler yeter ki inan karların içindendir gelen umutla dolu sendin kardelen 29/11/2020 İSKENDERUN |