ALABİLDİĞİNE UMUT...Ve şimdi yeniden çocuk olmak Alabildiğine gülmek ve alabildiğine ağlamak Bu kadar zorlaştı mı çocukluğumun karesinde ? Yıldızların avuç içine döşedim paslanan umutları Gece çarşaf oldu döşeğime Siyahlığı yorgan üstüme Zamanın içinde yuvarlanan bir nokta olmuşum dünyanın gözünde Alabildiğine bucaksız ve alabildiğine karanlık Dağın eteğine asılmış huzur Yeşilliğin ardına gizli gözlerde asılı kalan yaşlar Kaya dibine oturmuş beklenenler Yamaçlarda kaybolmuş yaşanılanlar Alabildiğine yüksek ve alabildiğine uzak Yağmur damlasında özlemim Damlanın toprağa kavuşma heyecanında gizliymiş benliğim ! Toprak kokusunda saklıymış çocuk yanım Sel olup çukura gömülmüşüm meğer Alabildiğine imkansız ve alabildiğine bulunmaz olmuşum Rüzgârın sert esintisindeymiş hoyratlığım Her savruluşta ruhumu kayıp vermişim Her fırtınanın peşine düşmüş ayak izim Her ılık yelin sabahında gözlerim yaşa bulanmış Alabildiğine sessiz ve alabildiğine umarsızca büyümüşüm Bitmemiş hayatın ucunda gezindirdim gözlerimi Bitmemiş bir şarkı gibi asıldım her notanın bacağına Bitmemiş bir aşk gibi yaşadım gecelerimde seni Bitmemiş aşka şahit oldu kulaklarım Bitmemiş yarınların ezgisinde yeniden dirildi ruhuma uzak bedenim Alabildiğine riyakâr ve alabildiğine acımasızca savrulmuşum Gecenin sorgusundayım Çocukluğun karesinden siyah,beyaz perdesinden uzakta Yaşanmışlıkların odak noktasına asılmışım Avaz/avaz bağırsam duyanım yok ! Çığlımda kayıp olsam bulanım yok ! Yıldızların avuç içinden baksam görenim yok ! Yağmur damlasında saklansam Rüzgârın yakasına yapışsam tutanım yok ! Notanın bacağında kalayım Ezgisinde ben olayım tekrar doğayım Yarınlara umutla sarılayım Alabildiğine inatçı ve alabildiğine umutlu yarınlara selam olsun... |
umarım öyle diil dir şiirlerin mükemmel saygı ve sevgilerimle kib