Son gidiş...
Bu kez acıtacak canımızı
Hazanla uğurlanıp gözyaşıyla çıkacağım yola Ne bir el açan olacak ne/de yüreğimi yaslayabileceğim omuz Kolay mı sanıyorsun sevgili? Güneş günü aydın kılarken kör karanlığı yaşamayı Yeşile boğulurken gözlerinde Geçmişi parmak aralarıma alıpta gitmek Her adımımın hesabını kesmek Karanlığın sonunda mavinin olmadığını bilmek Tahmininden zor sevgili Gök dalgasını geçerken Doğa gülerken halime Kuşların isyanları tırmalarken kulağımı Rüzgâr yüreğimi savururken yerden yere İnsanların bakışı korkutmuyor gölgemi Yüreğimin kırıntılarını toprak altına gömdüm Bitmek bilmeyen kışlara yem oldu düşüncelerim Dilenci çocukların avucunda yaşlandı sevgim Boynuma gerdanlık yaptım siyahı Gidişlerin yolu yordamı yok sevgili Kirpik arasında sıkışan yaşlar dokunmasın yüreğine Acının telaşına düşmeyesin sevgili Gidişler ne geçmişe ne sana Gidişler uçuruma sevgili Gidişler sadece kendime Kendime sevgili!.. |
Bitmek bilmeyen kışlara yem oldu düşüncelerim
Dilenci çocukların avucunda yaşlandı sevgim
Boynuma gerdanlık yaptım siyahı
Gidişlerin yolu yordamı yok sevgili
burdan yola cıkrak muhtesemdı dedım