İkindiden önceydi Kocaman bir Ayna serip toprağa Gökyüzünü indirdim yere Uçarken kuşlar Ayak uçlarımda Bulutları çiğnedim hunharca
Tutunup altımdan geçen bir uçağın kanatlarına Güneşin yanaklarını okşadım birazda Öteledim Yağmurları Susuz coğrafyalara
Uzaktan bir yıldız göz kırptı çapkınca Varıp kıyısına Serildim Sere serpe umarsızca
Sonra Tutup Dünyanın bütün çocuklarının ellerinden Göğün mavisine kurdum Yaşam sofrasını sonsuzca İkindiden önceydi Ölümü bile öldürdüm Çocukların gözlerinde Yalan değil Öyle işte....
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ayna... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ayna... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
İnsan aynada bir tarafını çocuk görmesi güzel şeydir, zira masumiyetimizdir çocuk yanımız. İnsanlar çocukken daha mutludur, çünkü her zaman oldukları gibi ve yalansız davranırlar. Hep çocuk kalsaydık dünyada kötülük olur muydu.? Seyyah bir ayna, göğün mavisine kurulan yaşam sofrasının kan çanağı gözlerine yansımış. İmgelerin kurucusu şairin mükemmel şiirine tebriklerimle. Şiirle.