budur...nasılda tutsak oluyor insan alışıyor kötülüklere nasılda iyilik güzellik istiyor ama kendi vermiyor ve kopardığı meyvayı ziyan ederek verdiği sözleri terk ediyor nasılda su yüzüne çıkıyor. güveninin anotomisini bozarak ayak seslerini bırakıyor kafalarında kelepçeler üreterek acı aşılayan tanıdık eller siz onu görüyorsunuz buğulu camlar ardından tuaf yeni sözcükler fısıldarken siz onu duyuyorsunuz. budur bizi ayıran saklı yaralarınızla sinmeniz budur cılız seslerinizde tutuşmanız zavallı değliz biz sadece ellerimiz temiz. ve selam ey uyuyan pencere selam sana cevapsız bakışlar selamımı al aç kapıyı istermisiniz seslerimizi çoğaltalım hürriyetinize karşı batıp gitsin mi yoksa sözlerimiz daha söylemiyorum daha çağrısına dek... Mustafa Yaman 05 kasım 2020 |
Saygılar dost şaire