BEN VE KENDİM
adını
yağmurla yazmak istedim fakat yağmadı güneş ışınlarını da tutamadım kumsala yazdım deniz kendisine aldı seni sevdim seninle nefes alıyordum sensizliği düşünemiyordum senin olmadığın yer karanlıkla aynıydı güzel bir manzara ne ise sen oydun resmini yapmak istesem de yapamam fakat kelimelerle çizebilirim seni şiirlerle püskürtürüm renkleri kayıp zaman olmazsın bana söylenmemiş sözler gibi sessizliğini bende bıraktığın her izi resmedebilirim tüm yazdıklarımla seslen yeter ki tanırım nerede olsan o müzik sesini o özgür martı çığlığını ah evet, hayat bizi sürükledi hayatım senindi beni , sen kaybettin seni , ben kaybettim kalbim yorgun kalbimi acıtıyor savrulmalar baharı bana geri getirirdi gülüşlerin uzakta olan yüzünü unutturdu gölgeler eken fısıltılar herkes kötü olmuş yanılmaktan yoruldum hayat bizi ayırsa da görmediğim an yok seni sensiz geceler güvensiz rüzgarlar da sinirli burada buna da alışıyorum ellerimi tutan ellerin de yok ben ve kendim yalnız devam edeceğim hayata … mustafa kaya 07.11.2020 / çengelköy |