DENİZKIZI MENEKŞEM
DENİZKIZI MENEKŞEM
Ne zaman yaz bitimi mevsimi gelse, Aklıma hep Ayvalık düşer… Yüreğim bağbozumuna uğrar umarsız. Yapraklarım savrulur, uçuşur kumsallarda Ege’nin sularında gemilerim batar... Uzakta bir adada Yorgo buzuki çalar Coşar şen gönüller ve kırılır çanaklar. Sanki bir benim mahzun, bir benim yalnız Benim hüzün dağlarıyla örülüdür her yanım İşte bu mevsimde, ben hep böyleyim; Ne edeyim? Bakakalırım güneşin battığı yere. Vapurlar dolar, vapurlar boşalır iskelelerde Umutla beklerim ben onu, bir gün dönecek diye Soramam utanırım, yitirdim diyemem gülümü Bir haber umarım martılardan, dalgalardan Nerede benim deniz gözlüm, denizkızı menekşem? Bir haber, bir adres verin bana derim: Gideyim… |