GÜNÜN EN NEŞELİ YERİNDE AYRILDIK
Günün en neşeli yerinde ayrıldık
Hüzünlerimizi kentin salaş meyhanesinde bıraktık Güneşle merhabalaşıyorduk her sabah Gece olmazsa diyorduk bir ağızdan Hep sevda türküleri duyuyorduk, cızırtılı çıkan radyo frekanslarında. Şimdi; Gecenin karanlığına akıyor, bendeki hasret yumağı. Sessizce geçip gidiyorsun, yüreğimin ıssız kıyısında. Upuzun yalnızlık çöker gözlerimin karasına, griye döner gece. Ve yağmura tutulan çocuk gibi, kaçıyorum, her şeyden. Asi sevmelerim hariç. 15 Ekim 2020 Hüseyin Taşdemir |
Güzel bir şiirdi beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...