KALBİME MEKTUP

Ben yalnızlığa büründüğüm saatlerde yazdım bu mektubu,
Sorma neden diye,
Dur bekle biraz,acele etme dedim gönlümün sesine,
Yıllarca dağlar gibi sıraladım özlemimi inceden ince,
Hep sükut olmamalıydı dilimin tınısı,
Bir eşref saatinde sen olmalıydın dilim,kalemim.
Bulutları seyre daldım,
Gözlerimin efsun bakışlarını gönderdim,
Sonra,sonra bir bir damlalar boşaldı yüreğime,
Ey kalbim, canımın orta yerinde duran,
Sana müştak en özelinden kelimelerim var aslında,
Nasılsın???????
Nasılsın diyebildim içli içli.
Sustum bir süre,
Öylece bir süre işte.
Ne haldesin benle var olan bedenimin bam teli,
Hüzün mü var yamacında,
Hep kan mı gözyaşların.
Yoksa umut etkinde suya mı hasret kaldı,
Perdeli mi tebessüm saatlerin,
Göle mi döndü yüzün durgun, dalgın, ve sen kokan,
Hazinelerimin en özelisin sen,
Durma mahzun ve kederli.
Sen benle, ben senle var oldukça,
Hep güzele dilbeste olsun duygularımız.
Sıcakta yansak,
Rüzgarda savrulsak,
Soğukta donsa damarlarımız,
Her daim avuç içi sıcaklığı muhabbetimiz var oldukça,
Seni seviyorum ey kalbim,
Umutlar yeşerecek,
Sevgiler vuku bulacak,
Dostluklar,şehbal açacak,
Kötülükler son bulacak,
İnan, her an ne olur dua et,
İyiler,ayrılacak kötüden,
Hadi gülümse,
Bak gecenin koynunda,
Sabahın seherinde,
Senle olacağım unutma
Kendine iyi bak,
Görüşürüz ey kalbim,
Görüşürüz inşallah.