Bir ağıt havasıdır tütseyerek sarmalayan
Bakışların anlamı bazen buğulu kalır bir bardağın ovalinde
Tınısına kapıldığımız müziğin çaresi naçar
Arayarak tutunduğumuz umutlar saklanmada aruk
umarsızca gizlediklerimiz ve acıyarak baktıklarımız aynı yerdeymiş meğer
Telaffuzunda zorlandığımız düşünceler oldu
Bir kaderin mihengine talip olarak
İksir olmaya namzet nice türeyişler bulduk heybemizde
Zehrini tadımladığımızda bütün damaklarımızı eritip götürürken
Yüksünmedik belki hayattır bu her şeye rağmen
Biz yine de evimizin sadakatine yaslandık
Şekvalarımız çoğu zaman bohem kıvamını alınca
Soysuzluklara gerek yok deyip yelkenimizi rüzgara savurduk
İnadı seratan olmuş tunç devrimlerin sıcaklığı sanki yanıbaşımızdaydı
Kalabalıkları yarıp geçen gemilerimize inanmışlıklarımız ayık tutandı
Tenimize değen her gün iz bırakırdı tarazlayarak
Dökülmesin diye bütün kavrukluğumuza direnen bir özbeynimiz vardı
Gecenin ayrı bir büyüsüydü her yoğun karanlıkta zifirisi olmayan
Bir hüzme yeterdi bize karınca misali dizilmiş satırlarda gezmeye
Bazen toprağın altındaki sevdaların seslenişi dokununca duyarlı damlara
İrkilmiş kemikler bulurduk kanı kanlarımıza eklenen
Sessiz dobralıklar yetmiyordu tüm şehri kucaklamaya
Yine de onurluydu avdetimiz ‘kıldan uçurumlarımız’gibi.
Ayhan Altun