SONBAHAR
SONBAHAR
Bahçe kıyısındaki ulu çınar Döktü yapraklarını ağlayarak Yakan güneş vedalaştı denizle Sarı nikâbını yüzüne bağlayarak. Canandan ayrılır gibi yapraklar Düştü yere... Altın gibi topraklar Kandı sulara...Ve ıslak konaklar Titredi...Sert rüzgâra bakarak. Gökyüzü ağlıyor sanki hüzünle Uçtu tebessüm... Oluştu yüzünde Izrırap çizgileri...Ve gözünde Yaşlar...ümitle toprağa atarak. Uyudu artık haşerat, uyudu böcek Arı, sinek altın renkli kelebek Ebabail, kırlangıç,ve de sarı leylek Veda busesi kondurdu koşarak. İçler titrek,yüzlerde birer endişe Geldi koşmaca, bitti artık neşe Tatlı bir telaştır başlar peşpeşe Sarar insanı kışaca artarak. nuri baş |