Efkar-ı Mütemadi
Sen bende uzun bir şiir, tek bir anlam.
İnsanların adına aşk dediği ve benim ruhuma can verildiği. Sen bende derin bir nefes, yolunda türküler yazıldığı benimse bestelediğim, Sen bende şuh-ı sitemkâr, bense o edalarına vurulduğum. Sen bende bir gece ve ben ne şeb ki kûyuna yüz sürmesem o şeb ölürüm. Sen bende aşkından efkar-ı mütemadi, şifası bir tutam zülüf hatırası. Sen bende nevbahar-ı ömr sesinde kuşlar uçurtan ve ben sende bir mest-i Şebab sarhoş gönlünde. Ömür der ki meczup bir kul idim şu bad-I dünya halinde. Sen çıka geldin bende çiçekler yeşertmeye. |