Saçlarını kuşlar uçuruyor maviden
Gözlerin gecenin habercisi
Eylül’ün renkleriyle donanmış doğa
Eylül’ü çizerim kızıl ve mor tonlarında
Altın sarısı hazan ayında
Bazen de sevimsiz bir paradoks sonbahar çizerim.
Körkütük aşk deneyimi Haziran’da tanıdım
Hamalın yükünden de ağır benim yüküm
Yaralarımı sakladım yıllarca.
Şimdi;
İçimin deltasında saklı kalan ne varsa,
söküp sınır dişi ediyorum.
Sana kardelen demiyorum artık
Yazdığım şiirleri peçetelere yazmıyorum
Yazdıklarımın tümünü,
deri kaplı defterime resmediyorum.
Adınla bütünleşmiş çiçeklerle süslüyorum
Okyanus dalgalı gözlerine bakıp,
sana şiirler yazıyorum.
Ki
Okyanusu olan yakamozu da olurmuş
Bunu da seni tanıyınca öğrendim.
Sen günün ilk doğan güneşi gibisin
Bundandır tüm günleri kutluyorum
Ama önce seni..!

28 Eylül 2020
Hüseyin Taşdemir